Bieke veroverde 15 jaar geleden het hart van Kim. 
Al die tijd deelden ze de mooiste, de moeilijkste en de belangrijkste momenten in het leven. 

Bieke gaf Kim zoveel moois. 
Ze leerde haar bewust genieten van de grootsheid van eenvoudige dingen, ze liet haar de rijkdom van kwetsbaarheid voelen en ze toonde haar hoe mooi het is om jezelf te kunnen zijn. 

Na 15 jaar was Bieke moe, ze had veel gegeven en veel terug gekregen.
Ze mocht thuis in haar veilig warme nestje in Kim haar armen loslaten. 
Een intens en mooi moment dat Kim voor altijd zal koesteren.

Bieke’s verhaal is voor Kim niet gestopt. Ze leeft verder in haar hart en de manier waarop ze als psychotherapeut veiligheid, kracht en positieve energie probeert te geven aan mensen die het nodig hebben. 

Kim vroeg mij om een subtiele herinnering aan Bieke te maken, iets wat ze elke dag dicht bij haar kan dragen. Het werd een ketting met de B van Bieke, in het handschrift van Kim haar mama, een hartje voor de liefde die ze nu nog altijd voor Bieke voelt en de afdruk van haar pootje. 

‘Tranen van dankbaarheid en opluchting blijven stromen. 
Voor het eerst sinds het vrij-laten op 13 november kan ik die emotie terug ervaren en benoemen.
Bieke voelt zo dicht bij me nu!’

Zoals Kim rouwen heel wat mensen om hun trouwe vriend, vaak eenzaam en in stilte.
Iedereen begrijpt de mooie band met je dier maar begrijpt het verdriet bij verlies niet altijd. 

Bij het verdriet om het verlies van een dierbare mag tegenwoordig niet te lang stilgestaan worden. Terwijl het net heel erg belangrijk is om te rouwen en we onze rouwende medemens meer zouden moeten bijstaan. De dood is onlosmakelijk met het leven verbonden, we moeten erover praten. En de gesprekken erover, hoe lastig ze soms ook zijn, kunnen heel verbindend werken.  
Dirk De Wachter.