Bieke, het mooiste geschenk
‘Ik was helemaal niet op zoek naar of van plan een hondje in huis te nemen. Maar vijftien jaar geleden ontmoette ik haar bij toeval, ook al geloof ik niet in toeval. Mijn mama nam mij mee naar een fokker en Bieke veroverde mijn hart vanaf de eerste blik. Ze is het mooiste geschenk dat ik ooit heb gekregen. Ze heeft me zoveel moois gegeven. Ze gaf mij haar onvoorwaardelijke liefde en ik voelde me veilig bij haar. Tijdens onze vele wandelingen leerde ze me bewust genieten van de stilte, de natuur en de eenvoud van de alledaagse dingen. Zij liet me zien hoe mooi het is wanneer je jezelf kan zijn. Ze was mijn kracht en samen konden we het leven aan. Ze was mijn baby'tje, mijn engel-bengeltje, mijn prottemie, mijn bollekewol, mijn biebieke. Ik zag haar koppeke nog maar en er kwam al een glimlach in mijn hart. Ik ben ontzettend dankbaar voor iedere seconde die ik met haar heb mogen delen.’
Bieke was moe. Ze had Kim al twee jaar meer gegeven dan was voorspeld. Ze mocht thuis inslapen, in haar veilige warme nestje in Kims armen. Een intens en mooi moment dat Kim voor altijd zal koesteren.
Houden van is ook kunnen loslaten.
Kim vroeg mij om een subtiele herinnering aan Bieke te maken, iets wat ze elke dag dicht bij zich kan dragen. Het werd een ketting met de B van Bieke, in het handschrift van haar mama, een hartje voor de liefde die ze nu nog altijd voor Bieke voelt en de afdruk van haar pootje.
Zoals Kim rouwen heel wat mensen om hun trouwe vriend, vaak eenzaam en in stilte. Iedereen begrijpt de mooie band met je dier maar begrijpt niet altijd het verdriet bij het verlies. Kim werd echt gedragen door haar omgeving. Haar liefde voor Bieke was open en bloot, puur en zichtbaar. Haar vrienden en familie erkenden haar verdriet en gaven haar wat ze op dat moment nodig had.