Sofie, Silke en Stijn groeiden op in een gezellig, warm nest. 
Hun ouders bezorgden hen een zalige jeugd vol prachtige herinneringen. 

De  dood van hun papa kwam als een zwarte wolk over hun zorgeloze leven. De maand daarvoor had hij de diagnose kanker gekregen. Er zijn geen woorden voor de leegte die hij achterlaat.

Hij reisde veel, was geboeid door andere culturen en hield van de natuur. De vele tochten en tripjes werden bijgehouden in een reisdagboek om later nostalgisch naar terug te kijken. Verhalen over samen avonturen beleven en samen terug thuiskomen. Hij kon niet weten dat deze dagboeken zo’n waardevolle herinnering zouden worden nu hij er niet meer is.

Net voor zijn overlijden gaf hij zijn trouwring, zijn teken van onvoorwaardelijke liefde, terug aan zijn vrouw. Ze liet de trouwringen bij de plaatselijke juwelier samenvoegen tot een herinneringsring. Die draagt ze nu uit dankbaarheid voor alles wat ze samen hadden. Een dagelijkse herinnering aan haar heerlijke man, van wie ze voor altijd zal houden.

 En het leven gaat voort, moeizaam soms, maar het gaat voort … 

Zijn kinderen Sofie, Silke en Stijn vroegen me om een herinneringsjuweel voor hen te maken. 

Voor Stijn maakte ik een pin met de vingerafdruk van de linker ringvinger van zijn papa, de vinger waar hij zijn trouwring droeg. Een eenvoudig juweel met een bijzondere betekenis om dicht bij zijn hart te dragen op speciale dagen, om te koesteren en het verhaal erachter enkel te delen met wie dicht bij hem staat. 

Silke droomde al van toen ze nog kind was om ooit te trouwen, een mooie dag waar haar papa absoluut deel van zou uit zou maken. Als herinnering aan hem koos Silke voor een ring met een steen vol betekenis en zijn handschrift. Via haar ring is hij nu elke dag in haar gedachten en zal hij ook ooit op die mooie dag bij haar zijn.

Sofie vroeg mij om een juweel te maken zodat ze haar papa overal mee naar toe kan nemen. Een houvast om dicht bij zich te dragen en een manier om hem al het moois te tonen dat zij nog zal beleven zonder hem. Ze koos voor een naamketting in het handschrift van haar papa, zoals hij het in het reisverhaal van hun laatste reis geschreven heeft, afgewerkt met een betekenisvol steentje.

Tijdens hun mooie tochten deelden ze hun liefde voor de natuur en maakten ze telkens een stapel stenen op een belangrijke plek, een eeuwenoude traditie van bergwandelaars met in elke cultuur een andere betekenis. 

Op de begrafenis vroegen ze aan de genodigden om een steentje mee te nemen en dat ergens in de wereld achter te laten. 
Via elk steentje zet hun papa zijn reis verder.

Het is zo fijn om altijd een klein beetje papa met ons mee te dragen, op een prachtige en subtiele manier. Zo is hij er toch altijd bij op belangrijke, maar ook op kleine momenten en gelukjes. 

Sofie, Silke en Stijn.  

Het verhaal van Sofie, Silke, Stijn en Hilde  heeft een bijzondere plek in mijn boek 'Schoonheid in verlies'. Een boek met verbindende verhalen van mensen die iemand verloren hebben, stuk voor stuk uniek en rouwend op hun eigen manier.